Koffie Van Keer drink je nooit alleen

Banken Posted by admin on za, jan 7th, 2023 @ 8:04:50 PM 89 0

Ergens in de eerste helft van 1984 was mijn collega uit Sint-Brixius-Rode, een buurgemeente van mijn eigen gemeente Wolvertem, een koffie cornertje begonnen. Dit had ik vastgesteld toen ik voor de zoveelste keer langsliep op de dienst “Bedrijven” die pas afgescheurd was van de zichtrekeningen waar ik al iets langer weg was. Ik had de affiche al zien hangen maar was er daarna toch nog alleen naartoe gegaan hoewel ik mij op de pensioendienst aan de overkant van de vroegere hoofdingang van BNP Paribas in de Wolvergracht 48 in 1000 Brussel plots in een versneld tempo was beginnen integreren. Mijn vriend, een toekomstige Amerikaan, was afgestudeerd in de richting boekhouden. Ik had zijn laatste afspraak gemist waardoor hij zijn cadootje “1984” van George Orwell. Later heb ik nog een brief van hem gekregen over de aankoop van een auto waavan ik de bedoeling nooit genapt heb. De rest van dit verhaal zou ik pas horen in het jaar 1998*.
“Monique,” zei Jan, “mijn vrouw is er van door. Ze heeft de kinderen meegenomen. Ik ben dus vrij voor jou. Kom maar af.” Afkomen deed ik nog niet, want het was nog geen zomervakantie.
Op de pensioenen hadden we al een tijdje een nieuwe collega die van een andere bank kwam. Aan mijn rechterkant zat een paranoid type uit een provinciestad op 30 km van Brussel dat ginder de plaatselijke bars bezocht en daar regelmatig down van werd en dan één tot meerdere dagen thuisbleef van zijn werk. Hij besliste daar volledig zelf over.
Op zekere keer kwam de nieuwe collega Marie-Roos mij vragen of ik geen zin had af en toe eens een uitstap te maken met haar om onze kids bezig te houden. Ze was een gescheiden vrouw met een zoon van 7+. Op zich vond ik dit een fantastisch voorstel en ik zei dat ze het dan maar moest laten weten wanneer ze ergens naartoe wou. Samuel zat wel altijd bij zijn oma dus vroeg ik mij af hoe dit weer zou aflopen. Later heb ik opgevangen dat de meeste alleenstaande ouders met dezelfde problemen van overbescherming vanwege de grootouders te kampen hebben. De Mechelaar aan mijn rechterzijde kon zijn oren niet geloven. “Gaan jullie dat echt samen doen?” Vroeg hij. Niet lang daarvoor was hij met ons naar het Koninklijk Museum van Natuurwetenschappen in de Vautierstraat in 1050 Brussel geweest. “Dus Marie-Roos en jij?” “Ja, Marie-Roos en ik, wat is daar nu verkeerd mee?” Hij zou nog eens een tweede keer afgekomen zijn maar is toen na een klein ongelukje op de weg met zijn brommer terug naar huis gegaan. In een tijd lang voor de GSM bestond was het te vervelend een half weekend thuis voor niets te moeten wachten. Ik vroeg mij plots af waarom ik nog naar die vervelende psychiater ging die alsmaar herhaalde altijd dat ze geen kapitaal had. Alsof ze veronderstelde dat ik daar op hoopte om mijn eigen fortuin te helpen maken. Behalve bovenvernoemde vrienden en kennissen zat ik ook nog met twee Brusselaars. Onder andere iemand die getrouwd was, drie kinderen had, een aanhoudster en een hond. Hij vormde een trio met zijn vrouw en zijn aanhoudster waar ik volledig buitenstond en dat kon ik niet verdragen. Hij was ook tegen mij over een baby begonnen in plaats van tegen zijn aanhoudster die ik het eens heb horen uitleggen hoe groot haar bewondering voor hem wel was. Ik ging aan mijn tweede poging hem eruit te krijgen beginnen. Maar daarvoor moest ik eerst het grootste obstakel, mijn psychiater, uitschakelen. Anders kon hij weer zijn nood gaan klagen dat je een relatie van nu twee jaar + X aantal maanden niet zo maar kapot maakt. We hebben dan een gezamenlijke afspraak gekregen waarna we handje aan handje haar voordeur terug uitgewandeld zijn. Hoe de zaak aan het licht gekomen is weet ik niet in detail. Het kan zowel meneer X geweest zijn die een prive briefwisseling voerde over mij met de directeur generaal als die psychiater. Lang voor ik een derde keer weggebleven ben is er een tuchtcommissie bijeengeroepen met negatief gevolg.
______________________ _______________________________________________
*Hoewel hij mij naar Afrika heeft willen lokken is hij uitgeweken naar Amerika en is daar getrouwd met een Amerikaanse zwarte waar hij twee kinderen mee had. Zijn drie Afrikaanse kinderen waar ik nog nooit over gehoord had woonden in zijn buurt en studeerden en werkten.